słowiańskie klimaty

” aby zdobyć COŚ o świecie Słowian wystarczy 

  zanurkować pod powierzchnię bezkresnych wód ,

Kalendarz Słowian

    na ich dnie znaleźć garść piachu , grudkę ziemi  

    czy jakąś inną drobinę ,

   a ta po ułożeniu na lustrze wody sama rozrośnie się w wielka ziemię.

   WYSTARCZY TAK NIEWIELE I AŻ TYLE ”   cyt.     Jakub Zielina


Jarzębina/ Jarząb    Dalekie echa kultowej roli jarzębiny potwierdza zanotowany na Białorusi i w Rosji zakaz ścinania, łamania gałęzi, zrywania owoców tego drzewa. Terminem ,, jarzębinowe noce” (zwane też gromowymi) posługiwano się na określenie letnich i jesiennych burzliwych nocy, podczas których grom zabija czarownice co zanotowano w latopisach między 15 sierpnia a dniem 8 października. W medycynie ludowej przyrządzano odwar z kwiatów oraz owoców zawiera witaminy, jest środkiem moczopędnym. Wianki znalezione także na Ostrowie Lednickim w trakcie odsłaniania wschodniego przyczółka, w III warstwie datowanej na 2 połowę XI wieku znaleziono ,, obręcz”. Na cmentarzysku w Dziekanowicach w jednym z grobów 44 znaczna koncentracja pyłków brzozy krępej. U wschodnich Słowian, Bałtów, Celtów i Skandynawów jarzębina pełniła rolę drzewa chroniącego przed złymi mocami (też koszmarami sennymi) i chorobami.     frag. SŁOWIANIE I SŁOWIANOWIERSTWO


             Gdzie Słowianin, tam i pieśń 
                                                 polskie przysłowia  ludowe     





B R Z O Z A

Brzoza, właściwości lecznicze i magiczne.

Brzoza pomagała nie tylko żyjącym. Jeszcze na terenach przedchrześcijańskiej Polski sadzono brzozy po północnej stronie mogiły tak, żeby drzewo to litościwe, opłakujące obfitym sokiem i czule otulające witkami mogiłę, nie zasłaniało zmarłemu wędrującego po niebie słońca.

Jest w tym pewna urocza logika, wszakże do odpędzania złych duchów wiedźmy używały mioteł zrobionych z witek brzozowych właśnie, między które zaplątywały się wszelkie choroby. 

fragment art.   “Brzoza, właściwości lecznicze ”     Słowiański bestarius
Na pochyłą brzozę wszystkie kozy skaczą. 

                                               polskie przysłowia ludowe 

D Ą B

Prastary, porównując go do człowieka niemalże wieczny, w oczach osób blisko związanych z naturą jest królem drzew i ich ojcem. Jako drzewo, które szczególnie sobie upodobały pioruny, był przypisany gromowładnemu Perunowi, dlatego składano pod nim ofiary z mleka, miodu, chleba i mięsa.  W starych dokumentach natykamy się na znaczenie terenu właśnie poprzez „dęby piorunowe”, kiedy to uszkodzone piorunem w trakcie burzy drzewo wyznaczało jakąś granicę. Dąb, według starej podkarpackiej kolędy, miał być w naszym świecie od początku, jeszcze przed Bogami

‘’Było to ogniś na początku świata,
wtedy nie było nieba ani ziemi,
Nieba ni ziemi tylko sine morze,
a pośród morza na dębie
siedziały dwa gołębie.’’           fragment  art. Dąb drzewo świata i Peruna
                                                                                                            “Słowiański bestariusz

O S T R O K R Z E W

Obecność w kulturze i symbolice

  • Ostrokrzew był przedmiotem kultu w wielu religiach i w mtologii. Był świętym drzewem Saturna i Marsa, związanym z żywiołem ognia, był poświęcony celtyckiemu bogu światła oraz bogini obfitości, którą nazywano Habondią.
  • Jest jednym z dziewięciu świętych drzew używanych do palenia rytualnych ognisk celtyckich. Opis ostrokrzewu znaleziono w irlandzki kodeksie Crith Gablach pochodzącym z VII wieku.

    Według przesądów ludowych ostrokrzew jest drzewem zapewniającym ochronę- często wykorzystywanym jako zaklęcie przeciw piorunem,sadzi się je przy domu w charakterze strażnika. Uważa się, że zabezpiecza przed trucizną, złymi duchami i złymi czarownikami,jak również odpędza niebezpieczne dzikie zwierzęta.  ( wikipedia)


J E M I O Ł A

Jemioła to symbol wieczności. Ma zapewnić miłość, dostatek i…                                                                                    Dla jednych jest dobrym pretekstem do całowania, inni odstraszają nią złych ludzi. – Ten krzew łączy w sobie elementy sacrum i profanum. Istnieje w kulturze od czasów przedchrześcijańskich – mówił w radiu Trójka etnograf Aleksander Robotycki.  W kulturze celtyckiej obchodzono się z nią z najwyższą czcią, wierząc w jej magiczne właściwości. – Ten kto wchodził na drzewo musiał być ubrany na biało. Ścinana była złotym sierpem – mówił Robotycki. Dodał, że trzeba było też uważać, by nie spadła na ziemię. Zdobywca jemioły miał szansę przejąć jej pozaziemskie moce. W jej magiczne właściwości wierzymy i dziś. Całujący się pod nią ludzie liczą na trwały związek albo na doraźną przyjemność. Jemioła dla wielu jest symbolem dostatku. Sądzimy też, że jeśli krzew usychając zachowa kolor, to kolejny rok będzie pomyślny. Aleksander Robotycki podkreśla, że w sferze sacrum była również symbolem wieczności.

Metasekwoja –

Drzewo z epoki dinozaurów. W Polsce odciski metasekwoi znaleziono na węglu brunatnym. Do lat czterdziestych ubiegłego wieku uważane było za wymarłe.