Drzewo życia.

Czy poprostu DĄB……………….. Obok dębu większość przechodzi obojętnie, nie zdając sobie sprawy, jaką magią i symboliką jest otoczone.

Na zdjęciu są dwa dęby przy wejściu do parku.

W Grecji dąb jest znany jako drzewo bogów Zeusa , który u Rzymian sta ł się Zeusem.

Słowianie uznawali dąb za drzewo najwyższej boskiej potęgi natury.

U ludów północnych dąb btł drzewem boga Thora .

Przypisana planeta to JOWISZ.

Przypisany dzień tygodnia to czwartek ( niem. Dzień gromu)

Słowianie wierzyli , że w dędach można znależć pioruny.

Bo przecież gromy zawsze trafiają w te wielkie, wysokie drzewa . we wierzeniach Słowian dąb był poświęcony Perunowi.

Pod dębami zwoływano często sądy, albo wystawne świętowania.

Od najdawniejszych czasów zwracał na siebie uwagę ludzi.

Krótkie i kruche ludzkie życie jest pyłkiem w porównaniu z długowiecznym drzewem,

które starożytni myśliciele wyobrażali sobie na kształt drzewa właśnie.- osią życia .

Nie tylko religie naturalne i pierwotne tak myślały.

„Czy nie jest najwyższą tajemnicą, czymś wręcz cudownym, że w jednej żołędzi drzemie nie tylko plan w postaci olbrzymiego drzewa, lecz także siła rozrodcza niekończących się pokoleń dębów?” G.W. Surya

inf. z internetu

Prastary,

Prastary dąb , niemalże wieczny, w oczach osób blisko związanych z naturą jest królem drzew ,

a może ich ojcem.

Składano pod nim ofiary z mleka, miodu, chleba i mięsa.  

Można też spotkać taką nazwę „dęby piorunowe”, kiedy to uszkodzone piorunem w trakcie burzy drzewo wyznaczało granicę. Dąb, według starej podkarpackiej kolędy, miał być w naszym świecie od początku, jeszcze przed Bogami:

‘’Było to ogniś na początku świata,
wtedy nie było nieba ani ziemi,
Nieba ni ziemi tylko sine morze,
a pośród morza na dębie
siedziały dwa gołębie.’’

inf. z internetu.

Stanisław Sarnicki, polski historyk z XVIw. pisze, że Polacy podsycali całe dnie i noce ogień dębowym drewnem, a taki ogień miał płonąć wiecznie. Helmold wspomina o szeroko ogrodzonych dębach, z bramami w płocie, przez które mogli przejść tylko kapłani i książęta; odbywały się przy takich drzewach różne obrzędy. Chrześcijanie, którzy powoli wypierali jakiekolwiek ludowe wierzenia, umieszczali na takich drzewach ikony z Matką Boską, od czego  już tylko krok był do rożnych objawień Najświętszej Panienki między konarami oświetlanymi przez majowe słońce.  Herbord w „Żywocie św. Ottona” opowiada o wielkim dębie, który według wierzeń ludu był poświęcony najwyższemu Bogu, a gdy niszczono znajdującą się tam świątynie, lud błagał, by chociaż drzewo na pamiątkę im zostawić.

inf z internetu.

Gottfried Keller, Dąb1843

Dęby to „celebryci” wśród drzew. O drzewie imieniem Baublis można przeczytać w „Panu Tadeuszu” Mickiewicz.

„Drzewa moje ojczyste! Jeśli niebo zdarzy,
Bym was oglądał znowu, przyjaciele starzy,
Czyli Was znajdę jeszcze? Czy dotąd żyjecie?
Wy, koło których niegdyś pełzałem jak dziecię:
Czy żyje wielki Baublis, w którego ogromie,
Wiekami wydrążonym, jakby w dobrym domie,
Dwunastu ludzi mogło wieczerzać za stołem?”

Dąb pomaga także w gospodarstwie. Żołędzie służyły kiedyś za bardzo wartościowy pokarm dla świń, a utuczone w ten sposób wieprze dawały mięso jędrniejsze, smaczniejszą słoninę, a wędzonka była niezwykle trwała. Żołędzie mają także swoje miejsce w kuchni. Wcześniej jednak trzeba pozbyć się ich goryczki.

O można dużo przeczyuć o tych drzewach ciekawostek, a może ktoś jeszcze z was coś więcej wie na temat dębu…..

Podobne wpisy:

40 myśli na temat “Drzewo życia.

  1. Dąb zawsze kojarzył się z siła, długowiecznością i solidnością. Wiadomo było, że dębowe podłogi czy meble przetrwają wszystko. Dęby podziwiamy w Rogalinie, choć te najstarsze już ledwo stoją, podparte i pozbawione silnych konarów.
    W te wakacje widzieliśmy na Śląsku aleję dębową, robi niesamowite wrażenie, drzewa jak kolumny!

  2. Dąb Bartek, który stoi nad Strugą Siedmiu Jezior prawdopodobnie nie dotrwa do końca wieku. Ten staruszek ( ma przeszło 600 lat ) coraz bardziej marnieje. Co roku go odwiedzam i co roku jest mi go żal, chociaż cieszę się, że jednak stoi!

  3. Piękny wpis Krysiu!
    Mam dwa dęby w ogrodzie. Młode jeszcze bo sadzone przez nas jakieś 20 lat temu. Kilka dni temu spacerując z wnusiem po ogrodzie odkryłam, że żołędzie już spadają. Jakież one są piękne! Zebrałam kilka z myślą, ze zrobię jakąś aranżację i sfotografuję. Tylko kiedy…

    1. Dzięki Polu. Czas i jego brak to odwieczny mój problem. Tyle jest ciekawych miejsc do obejrzenia, do przeczytania tyle książek …..

  4. Dęby są piękne, bo właśnie swą wielkością przyciągają uwagę. Na niedalekiej wsi rośnie taki ogromny dąb. Czasem tam przyjeżdżamy, by pobyć przy nim, by się przyglądać i cieszyć jego wielkością. Pozdrawiam serdecznie :))

  5. Witam serdecznie ♡
    Twardy jak dąb 🙂 Wspaniały wpis, bardzo bardzo interesujący! Uważam, że cała matka natura jest piękna i każde drzewo przez nią stworzone zachwyca 🙂 Dlatego natura jest tak inspirująca ^^
    Pozdrawiam cieplutko ♡

  6. Bardzo ciekawy wpis! Dęby uwielbiam. W parku nie daleko mnie rośnie wielki dąb, pomnik przyrody. Przeraża mnie jedynie, że niedaleko stoi dom, który wydaje się do niego niewielki… Bałabym się tam mieszkać, zwłaszcza w czasie burzy, czy wichury.

  7. Ileż można dowiedzieć się z tego wpisu o drzewach i ich celebrycie, czyli monumentalnym dębie. W mojej oolicy coraz mniej drzew liściastych, królują iglaste, niestety.
    Zasyłam serdeczności

  8. Niedawno podziwiałam piękne dęby na spacerze i zbierałam żołędzie ale tylu ciekawostek nie znałam 🙂
    Niektóre posty nie chcą się u Ciebie załadować. Nie wiem czemu blog trochę ciężko chodzi a na niektórych przeglądarkach w ogóle się nie otwiera :/.

Skomentuj Radiomuzykant-ka Anuluj pisanie odpowiedzi