Pewngo pochmurnego marcowego dnia ( oczywiście był to początek marca) odwiedziłam miasto Sieradz położone w Wielkopolsce nad rzeką Wartą.

To jedno z najstarszych miast w Polsce.

Trochę historii :

w XI wieku powstał tu gród kasztelański , prawo miejskie otrzymał przed 1255 roku od księcia Kazimierza Kondratowicza.

W 1331 roku miasto zostało spalone przez Krzyżaków , odbudowane za Kazimierza Wielkiego . W mieście tym w 1445 roku odbyła się elekcja króla Kazimierza Jagiellończyka. Chorągwie sieradzkie w bitwie pod Grunwaldem wyróżniły się męstwem. W XVII i XVIII wieku następował powolny upadek z powodu najazdów szwedzkich.W 1902 roku powstało połączenia kolejowe – Warszawa Kaliska . Do 1793 roku był miastem wojewódzkim. W 1793 roku, miasto zostaje zajęte przez Prusy.

W okresie międzywojennym i po II wojnie światowej Sieradz był miastem powiatowym w województwie łódzkim.

Podczas II wojny światowej Sieradz został włączony w granice III Rzeszy w granice tzw. Kraju Warty pod nazwą „Schieratz”.

A teraz oczywiście

S P A C E R

po tym mieście.

• Najpierw obelisk…..

• Wzgórze Zamkowe, będące pozostałością grodu kasztelańskiego, a następnie książęcego, w którego obrębie w XIII wieku wzniesiono ceglaną rotundę; w XIV wieku gród zastąpił murowany zamek królewski (starościński), wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany, rozebrany w końcu XVIII wieku;

• droga do wzgórza….

a przed samym wejściem na wzgórze…..tablica……

• 

• fosa okalająca wzgórze zamkowe….

obok zamku na wzgórzu wybudowana została kaplica…..

• 

• 

A tak wyglądał zamek w czasach świetności……

Podobno w daw­nym Sie­ra­dzu przez pe­wien okres ist­nia­ły o­bok sie­bie dwa ze­spo­ły o­bron­ne, z któ­rych do cza­sów nam współ­cze­snych nie za­cho­wał się ża­den z nich.

1. Pier­wszy mógł po­wstać jesz­cze za pa­no­wa­nia Bo­le­sła­wa Chro­bre­go, a na­stę­pnie być u­żyt­ko­wa­ny ja­ko sie­dzi­ba ksią­żąt sie­radz­kich, by o­ko­ło po­ło­wy XIII wie­ku przejść na wła­sność za­ko­nu do­mi­ni­ka­nów i po od­po­wie­dnich mo­dy­fi­ka­cjach skoń­czyć ja­ko gmach kla­sztor­ny.

2. Dru­gi z wy­mie­nio­nych zam­ków wznie­sio­ny zo­stał praw­do­po­do­bnie w dru­giej po­ło­wie XIII stu­le­cia z ini­cja­ty­wy Le­szka Czar­ne­go na miej­scu star­sze­go, przy­pusz­czal­nie pa­mię­ta­ją­ce­go cza­sy księ­cia Wła­dy­sła­wa Her­ma­na gród­ka ksią­żę­ce­go. Kon­stru­kcji zamku do­mi­no­wa­ło dre­wno, a wa­row­ność za­pew­niał wał zie­mny wzmo­cnio­ny gła­za­mi i pa­li­sa­dą. Nie sta­no­wił więc ta­ki za­mek wię­kszej prze­szko­dy dla Krzy­ża­ków, któ­rzy pod­czas wy­pra­wy zbroj­nej we wrze­śniu 1331 ro­ku zdo­by­li go i do­szczę­tnie spa­li­li.

W miejscu zniszczonej przez zakon drew­nia­nej wa­row­ni Ka­zi­mierz Wiel­ki na­ka­zał wznieść no­wy, już w peł­ni mu­ro­wa­ny za­mek o­bron­ny. Pra­ce bu­dow­la­ne roz­po­czę­ły się pra­wdo­po­do­bnie w la­tach 50. XIV wie­ku, ale nie póź­niej niż w ro­ku 1357. Za rzą­dów Ja­giel­lo­nów wa­row­nia peł­ni­ła fun­kcję waż­ne­go o­środ­ka po­li­tycz­ne­go, w któ­rym or­ga­ni­zo­wa­no zja­zdy szla­chec­kie, na­da­wa­no kró­lew­skie przy­wi­le­je i za­twier­dza­no ro­zej­my. W Sie­ra­dzu dwu­krot­nie rów­nież wa­ży­ły się kwe­stie ob­sa­dy pol­skie­go tro­nu – w 1432 ro­ku pod­czas zja­zdu szla­chty wy­bra­no na kró­la Wła­dy­sła­wa III War­neń­czy­ka, z ko­lei w 1445 – ob­wo­ła­no no­wym wład­cą Ka­zi­mie­rza Ja­giel­loń­czy­ka. W XV i XVI wie­ku za­mek kil­ku­kro­tnie prze­bu­do­wy­wa­no, a po wiel­kim po­ża­rze mia­sta z ro­ku 1578 pod­da­no częś­cio­wej od­bu­do­wie. W lis­to­pa­dzie 1655 za­ję­ty zo­stał bez wal­ki przez woj­ska szwe­dzkie, któ­re złu­pi­ły go i zde­wa­sto­wa­ły. Dzie­ła znisz­cze­nia do­ko­na­ły od­dzia­ły pol­skie pod­czas pró­by od­bi­cia wa­ro­wni, skąd­inąd sku­tecz­nej. Po­mi­mo zre­ali­zo­wa­nej w la­tach 60. XVII wie­ku od­bu­do­wy gmach nie od­zy­skał daw­nej świe­tno­ści; je­go stan po­gar­szał się i w po­ło­wie XVIII stu­le­cia za­bu­do­wa­nia zam­ko­we nie na­da­wa­ły się już na­wet do prze­cho­wy­wa­nia ak­tów są­do­wych. Ro­ze­bra­no je o­ko­ło 1800 ro­ku. Re­lik­ty za­ło­że­nia wi­docz­ne by­ły na po­wierz­chni zie­mi jesz­cze przed dru­gą woj­ną świa­to­wą, jed­nak zni­we­lo­wa­no je z roz­ka­zu władz oku­pa­cyj­nych, któ­re na wzgó­rzu zam­ko­wym wznio­sły za­cho­wa­ne do dziś bun­kry.

Bunkry cały czas sa na wzgórzu wyglądają przygnębiająco . Niestety

• 

• 

OPIS ZAMKU z lat 1756-64

Zamek to był obszerny, wyniosły i piękny, a jak powiadano na­ów­czas, był on sro­dze zmu­ro­wa­ny z cio­so­we­go ka­mie­nia. Skła­dał się on, nie li­cząc w to in­nych po­mniej­szych do­dat­ków i głę­bo­kich pod­zie­miów, bez któ­rych się nie u­mia­ła ob­cho­dzić ar­chi­te­ktu­ra ów­cze­sna w Pol­sce, głó­wnie z dwóch skrzy­deł i śro­dko­we­go gma­chu, czy­li kor­pu­su. Oby­dwa skrzy­dła, z któ­rych pół­noc­ne koń­czy­ło się wiel­ka ba­sztą czwo­ro­gra­nia­stą z ga­le­rią, za­wie­szo­ną już pra­wie nad szu­mią­cy­mi fa­la­mi rze­ki, do­cho­dzi­ły bo­ka­mi swy­mi aż do sa­me­go brze­gu War­ty, któ­ry, rów­nie sro­dze ob­mu­ro­wa­ny cio­sem, czy­nił przy­stęp do zam­ku jesz­cze trud­niej­szym z tej stro­ny niż z każ­dej in­nej. Po­nie­waż zaś środ­ko­wy gmach zam­ku, łą­czą­cy o­by­dwa skrzy­dła ze so­bą, był ob­su­nio­ny od brze­gu rze­ki o kil­ka­dzie­siąt kro­ków, więc tym spo­so­bem w sa­mym wnę­trzu zam­ku, a prze­cież na sa­mym brze­gu War­ty, znaj­do­wał się ma­ły, po­dłu­żno – czwo­ro­gra­nia­sty dzie­dziń­czyk, któ­ry daw­niej nie miał i nie mógł mieć żad­ne­go zna­cze­nia, lecz póź­niej­szy­mi cza­sy, prze­my­ślną rę­ką o­gro­dni­ka Wło­cha za­mie­nio­ny w bar­dzo mis­ter­nie wy­pra­co­wa­ny o­gró­dek, na­brał nie tyl­ko zna­cze­nia, ale na­wet i oso­bliw­szej sła­wy na ca­łe wo­je­wódz­two sie­radz­kie… Zygmunt Kaczkowski “Anuncjata”

CIEKAWOSTKI

Sieradzki zamek postawiono na sztucznie usypanym ła­god­nym wzgó­rzu o kształ­cie ścię­te­go sto­żka, usy­tu­owa­nym w do­li­nie za­le­wo­wej rze­ki War­ty, któr­ej wo­dy za­si­la­ły o­ta­cza­ją­cą wzgó­rze fo­sę.

Wznie­sio­no go z ka­mie­nia i z ce­gły na pla­nie zbli­żo­nym do o­krę­gu, co za­pe­wne po­dy­kto­wa­ne było wa­run­ka­mi o­kre­ślo­ny­mi przez ist­nie­ją­ce tu­taj wcze­śniej li­nie u­moc­nień ziem­nych.

Mur ze­wnę­trzny o łącz­nej dłu­go­ści ok. 220 me­trów skła­dał się z 12 pro­stych od­cin­ków róż­nej dłu­go­ści i ota­czał du­ży dzie­dzi­niec, za­go­spo­da­ro­wa­ny w czę­ści po­łu­dnio­wej mu­ro­wa­ną za­bu­do­wą z re­pre­zen­ta­cyj­nym do­mem wiel­kim wznie­sio­nym w mie­jscu XIII-wie­cznej ro­mań­skiej ro­tun­dy. Po­zo­sta­łe bu­dyn­ki mie­szkal­ne i go­spo­dar­cze praw­do­po­do­bnie wy­ko­na­ne by­ły z dre­wna. Wjazd do zam­ku u­mie­szczo­no w czę­ści pół­noc­nej przez wy­su­nię­ty po­za li­co czwo­ro­kąt­ny bu­dy­nek bram­ny.

Sto­ją­ca w je­go bli­skim są­sie­dztwie o­śmio­bocz­na wie­ża głó­wna wkom­po­no­wa­na zo­sta­ła w li­nię mu­rów o­bwo­do­wych, sta­no­wiąc do­da­tko­we za­bez­pie­cze­nie na wy­pa­dek za­gro­że­nia.

CZASY WSPÓŁCZESNE

Obecnie na wzgórzu jest stworzony, uporządkowany park – przyjemnie spędzić w nim czas. Latem odbywają się w nim koncerty, turnieje rycerskie…..organizowane przez Bractwo Rycerskie Ziemi Sieradzkiej . Bractwo, które zajmuje się rekonstrukcją historyczną przełomu XIV i XV stulecia.

Tuż obok tego wzgórza znajduje się :

• Sieradzki Park Etnograficzny – obok wzgórza znajduje się skansen chałupa tkacza ze, dom rzeźbiarza ludowego , zagroda typu otwartego

• Najciekawsza część Sieradza to oczywiście staromiejski Rynek

A na rynku pomnik , rzeźba przedstawiająca postać

Antoniego Cierplikowskiego ps. Antoine –

był to polski fryzjer o międzynarodowej sławie, twórca nowych trendów w dziedzinie fryzjerstwa, a właściwie całej stylistyki kobiecej. Artysta i przyjaciel artystów, polityków i głów koronowanych.

Zwany również „królem fryzjerów – fryzjerem królów”.

• kamieniczki w Sieradzu

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• Klasztor dominikański

• 

• Stacja kolejowa – świeżo wyremontowana.

• 

NIE WIEM CZY WSZYSTKO CO WAZNE NAPISAŁAM O TYM MIEŚCIE , ALE NAPISAŁAM O NIM TO CO WIDZIAŁAM .

Pogoda była kiepska tzn było pochmurnie, wietrznie , ale nie padało ……..mimo wszystko wspominam ten dzień bardzo przyjemnie .

Poznałam bardzo ciekawe , stare , polskie miasto.